เหมือนโลกทั้งหมดเราโอบอุ้มไว้คนเดียว
ไม่สิ..มันเหมือนเราแบกจักวาลตั้งหาก
ความรู้สึกของการอยู่คนเดียว จิตใจคว้าเคว้งตลอดเวลา
อาจจะมีความสุขในบางครั้ง แต่ในบางเรื่องเป็นเรื่องที่ทำให้เราขบคิดตลอดว่า
เราทำอะไรลงไป
แต่กับการอยู่คนเดียวของฉัน...แม้นมีเพื่อนมากมายก่ายกอง
แต่จิตใจเหมือนรู้สึกอยู่โดดเดียว ฉันยังตามหาเพื่อนสนิท ไม่พบหรือเปล่า
ไม่ใช่สิ่งนั้น...แล้วอะไรล่ะที่ทำให้ฉันรู้สึกโดดเดี่ยวในบางเวลา
เพราะการไม่มีอะไร....มาไล่ความเหงาของฉันหรือเปล่า
ฉันยังไม่แน่ใจ แต่สิ่งที่ฉันรู้สึกได้ คือ เหมือนโลกทั้งใบ ฉันมีอยู่ที่นี้คนเดียว
ฉันเป็นจินตนาการของคุณหรือเปล่า ที่คุณได้วาดภาพไว้ แต่ฉันไม่มีอยู่จริง.....